Τα ξινά νερά της Φλώρινας

Τα μεταλλικά νερά της Φλώρινας είναι φημισμένα από τα παλιά. Ο Αριστοτέλης ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας από τα Στάγειρα της Χαλκιδικής στα «Μετεωρολογικά 2» γράφει: «έστι δε και περί Λύγκου κρήνη τις ύδατος οξέος». Λύγκος ή Λυγκηστίδα ήταν κατά την αρχαιότητα ο σημερινός νομός της Φλώρινας. Σήμερα τα αναψυκτικά της Φλώρινας, πορτοκαλάδες, λεμονάδες, βυσσινάδες, γκαζόζες, σόδες με το ξινό νερό της περιοχής είναι πασίγνωστα σ’ όλη την Ελλάδα γιατί είναι εύγευστα, χωνευτικά και μοναδικά στο είδος τους. Αυτό οφείλεται στα νερά που περιέχουν ανθρακικό οξύ και είναι αεριούχα.
Πηγάδια με ξινό νερό υπάρχουν κυρίως στη Κοινότητα Παπαγιάννη και σε άλλα κοντινά χωριά, στην Ιτιά αλλά και στο Μεσοχώρι στην δυτική πλευρά του χωριού υπάρχει πηγάδι. Ακόμα υπάρχει πηγή και στην Παλαίστρα, η οποία τα καλοκαίρια στερεύει. Το 1968 έγινε το πρώτο εργοστάσιο εμφιάλωσης αναψυκτικών στο χωριό Παπαγιάννης με την επωνυμία «ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ». Το 1971 κατασκευάστηκε και δεύτερο εργοστάσιο εμφιάλωσης στον Παπαγιάννη με την επωνυμία «ΑΪΔΙΝΙΟΥ», το οποίο έκλεισε το 1996 και μεταφέρθηκε στην Αλβανία. Το 1983 κατασκευάστηκε νέο εργοστάσιο στον Παπαγιάννη, με την επωνυμία “ΔΙΝΑΚΗ” . Τέλος το 1969 στην Ιτέα λειτούργησε νέο εργοστάσιο εμφιάλωσης αναψυκτικών με την επωνυμία «ΙΤΕΑ».

ΚΕΙΜΕΝΟ: Μήνου Γαβριήλ
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: https://www.florinapress.gr/koinwnia/ Σάββατο 18 Δεκεμβρίου, 2021