Το έθιμο “Τζιουτζιουνάτε”

Όταν πλησιάζουν οι απόκριες όλα τα παιδιά του χωριού μαζεύουν αρκετά ξύλα (για την ακρίβεια και σύμφωνα με το έθιμο τα κλέβουν από τις αυλές των σπιτιών) με σκοπό να ανάψουν φωτιά. Αφού τελείωνε ο εσπερινός της εκκλησίας τα παιδιά και οι γονείς πήγαιναν σπίτι να ετοιμάσουν το τραπέζι. Αυτή την ημέρα το τραπέζι είχε ιδιαίτερη σημασία για όλα τα μέλη της οικογένειας, γιατί ήταν ημέρα συγχωρήσεων. Δεν ζητούσαν συγχώρεση μόνο αυτοί που έβλαψαν κάποιον και επιθυμούσαν με αυτόν τον τρόπο να γαληνέψουν την ψυχή τους. Μετά από ασπασμούς συγχωρήσεων μεταξύ της οικογένειας, τα παιδιά κάνανε μετάνοια στον παππού και στη συνέχεια στους γονείς τους. Οι παππούδες παλιότερα για τις μετάνοιες δίνανε και χρήματα. Στη συνέχεια όλη η οικογένεια πήγαινε στο νονό για συγχώρεση και ευλογία. Ταυτόχρονα η νονά έστρωνε το τραπέζι για να φάνε όλοι μαζί. Το τραπέζι σίγουρα είχε πίτα, βακαλάο και μπρούστουλα (στριφτές – γυριστές πίτες). Η φωτιά άναβε τα μεσάνυχτα στην πλατεία του χωριού και όλοι μαζί πίνανε, χορεύανε και τραγουδούσανε μέχρι το πρωί.

ΚΕΙΜΕΝΟ: Στρεμπένη Θεοδώρα
ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:  Πτυχιακή Εργασία «Ο Πολυπόταμος και η Δροσοπηγή Φλώρινας στην περίοδο της κατοχής και της Αντίστασης»  – Σεπτέμβριος 2017.